*Yesterday was all we had - - ฤากลิ่นกรุ่นไม่มีจริง

รอยยิ้มบางๆ เกิดขึ้นที่มุมปาก
ประสาทสัมผัสทั้งมวลรับกลิ่นกรุ่นอบอวลตั้งแต่ก้าวแรกหลังประตูกระจกบานสูง
เสียงต้อนรับด้วยความคุ้นเคยมาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส
หญิงสาวเลือกที่จะนั่งโซฟาหนานุ่มริมกระจกบานใหญ่ มองเห็นสภาพจราจรที่แน่นขนัด ตามวิสัยของเช้าตรู่วันทำงานเช่นนี้
อเมริกาโนในแก้วเคลือบใบใหญ่ถูกวางตรงหน้า รอยยิ้มแทนคำสนทนาทั้งปวง
กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นเหมาะที่สุดแล้วกับเช้าวันฝนพรำ

อวัยวะที่ 33 ถูกเปิดใช้งานด้วยความเคยชิน
.. กว่าจะรู้ตัวอีกที หญิงสาวก็เห็นเข็มสั้นของนาฬิกาใกล้ผ่านพ้นเลขเก้าไปแล้ว
สายตาละจากเวลาบนข้อมือเมื่อมีเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งเข้ามาใกล้
ปรากฏเป็นชายผู้หนึ่ง กำลังลงนั่งโต๊ะห่างออกไปเพียงสามก้าว
หญิงสาวละความสนใจจากผู้มาใหม่ ไปสู่งานตรงหน้าอีกครั้ง..

มือหนานุ่มคู่นั้น ทำไมช่างคุ้นตาเสียจริง
เราไม่เคยเจอกันมาก่อนเสียหน่อย..


Somethin' happened along the way
What used to be happy was so sad
Somethin' happened along the way
Oh.. yesterday was all we had...


เสียงเพลงวันวานล่องลองแผ่วเบา..
ใช่สิ .. อดีต
นิ้วเรียวละจากงานตรงหน้า ยกแก้วเคลือบขึ้นจรดริมฝีปาก
กลิ่นกรุ่นที่เคยลิ้มรสมลายหายไป
ช่วงเวลาเพียงชั่วโมงเศษ ความร้อนที่พอเหมาะก็ไม่อาจคงไว้
.. เหลือทิ้งไว้เพียงรสขมเฝื่อน

ข้างแก้มเจ้าของริมฝีปากคู่เดิมเกิดรอยจุดบุ๋ม หญิงสาวหัวเราะขันอยู่ในใจ
ใครๆ ก็รู้ ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
ความหอมล้ำของเม็ดกาแฟพันธุ์ดีผ่านการคัดเลือกอย่างพิถีพิถัน
ผ่านกระบวนการคั่วบดกลั่นนานา กว่าจะกลายเป็นกาแฟรสเลิศ ให้การดื่มด่ำบรรยากาศสมบูรณ์แบบ
.. สุดท้ายก็จางไปเมื่อไอร้อนจากลา
กาแฟเย็นชืดอย่างนี้ ใครเลยจะเชื่อว่ามันเคยเติมเต็มเช้าวันสดใสของใครได้?

ความคิดของหญิงสาวสะดุดชั่วขณะ
รถมอเตอร์ไซค์ตรงหน้าหยุดกระทันหัน ไหลแฉลบไปตามแรงเหวี่ยง
เหตุระทึกเบื้องหน้าไม่อาจดึงหล่อนกลับสู่สิ่งแวดล้อมได้เลย
หากไม่ใช่ความคลับคล้ายคุ้นเคยที่หางตา
มือที่แสนคุ้นตายกหวือขึ้นกลางอากาศ เสียงดังตึงพร้อมเสียงกรีดร้องจากทุกทิศ
...


ฉันไม่รู้จักเธอนี่
.. แล้วน้ำตานี้มาจากไหน?


And yesterday was all we had...
ไม่มีอะไรจะแปร่งปร่าไปกว่า อเมริกาโนที่เย็นชืดเจือหยดน้ำตาอีกแล้ว..

...







[credit: After The Love Has Gone - Earth Wind And Fire]