ธันวาคมของฉันเดินทางมาถึงได้เพียงไม่กี่วัน ก็ทำหน้าที่ของมันอย่างไม่รอช้า
ตื่นแล้ว ฉันตื่นแล้ว
หลับฝันหวานมาได้ 2 เดือนเศษ
แต่ได้เวลาแล้ว ฉันตื่นแล้ว
ฝันอันแสนหวาน..
ถึงไม่หวานที่สุดที่เคยได้ฝัน แต่ก็เป็นฝันที่อยากฝันที่สุดตลอดมา
และไม่แม้แต่คิดว่าจะได้ฝัน
แต่ก็นะ..
ฝันก็คือฝัน ได้เวลาตื่น ก็ต้องออกจากฝัน
วันสุดท้ายของพฤศจิกายน นาฬิกาปลุกก็ทำงาน
วันแรกของธันวาคม ฉันก็เริ่มงัวเงีย
..แล้วตื่นเต็มตาในคืนวันถัดมา
.. ลืมตาตื่นมาพบกับธันวาคมของฉัน
เพื่อนคนหนึ่งเคยบอกไว้
ดาวเปลี่ยนทิศ ชีวิตเปลี่ยนทาง
ทำเป็นหัวเราะไป แอบจริงเหมือนกันนะเนี่ย!
เอาล่ะ..
ตื่นแล้ว ก็ดีแล้ว
ได้เวลาใช้ชีวิตอย่างเต็มที่กับเดือนที่รักของฉัน
I would like to end this entry with my best friend ever's quote,
"Be happy. If you can't be naturally happy, be unnaturally happy!"
She must be proud of me, as I am doing it!!!
:-)
ยอมให้เธอแล้ว จะไม่รั้งบอกเธอไม่ให้ไป
เข้าใจแล้วว่ารักเราไม่เหมือนเก่า
ยอมกลับไปเหงา ไม่มีเราอย่างเดิมข้างๆกาย
ได้แต่ทำใจและรับความเปลี่ยนแปลง
ไม่อาจจะรักกันต่อไป ถึงวันจากลา
หมดเวลาแล้วที่มีให้กันต่อจากวันนี้
จบวันที่สองเราต่างมี ที่เคยผ่านมา
หมดเวลาแล้ว ถึงเวลาแล้ว หมดแล้วจริงๆ
คงไม่มีแล้วช่วงเวลาที่ดีที่ซึ้งใจ
เข้าใจแล้ว ว่าถึงวันต้องช้ำใจ
ทนสักแค่ไหน ก็ยังไม่เคยจะเพียงพอ
ให้เรามีวันที่มีกันต่อไป
ไม่อาจจะรักกันต่อไป ถึงวันจากลา
หมดเวลาแล้วที่มีให้กันต่อจากวันนี้
จบวันที่สองเราต่างมี ที่เคยผ่านมา
หมดเวลาแล้ว ถึงเวลาแล้ว หมดแล้วจริงๆ
หมดเวลาแล้วที่ฉันมีเธอ จบแล้วใช่มั้ย
คนๆนี้ที่ปวดใจ ทำอย่างไรก็หมดทาง
ทุ่มเททุกอย่างก็ไม่มากพอจะเปลี่ยนใจเธอ
ต้องทนเห็นเธอจากไปทำอย่างไรก็หมดทาง
ทุ่มเททุกอย่างต้องมาถึงวันที่ไม่มีเธอ
[credit: หมดเวลา - ETC]
No comments:
Post a Comment